Γράφει ο Σταύρος Παπαγιαννάκης
Βαριά σκιά πλανάται πάνω από την χώρα μας με την τραγωδία που μας βρήκε.
Μετά από τους δεκάδες νεκρούς , στην πλειοψηφία τους νέοι, έρχεται η ώρα της απόδοσης των ευθυνών. Όπως κάθε επιτυχία έχει πολλούς «κηδεμόνες» έτσι και κάθε κακό είναι «ορφανό». Μια σειρά από διαχρονικές ευθύνες και παραλείψεις, σε συνδυασμό με ανεύθυνους υπευθύνους, όλα μαζί συνέβαλαν να έχουμε αυτό τοπολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα. Ο ένας να είναι άπειρος, ο άλλος να απουσιάζει εν ώρα υπηρεσίας για να πάει… σουβλάκια στον γιο του, ο παράλλος να παίρνει ψεύτικες αναρρωτικές… Η μια κυβέρνηση να μην κάνειτίποτα τόσα χρόνια, η άλλη να κάνει αλλά να μην έχει ολοκληρώσει. Όλα μαζί, μικρές ή μεγάλες σταγόνες, ενώθηκαν κι έγιναν τσουνάμι, καταιγίδα που μας «πήρε και μας σήκωσε».
Τι να πει κάνεις σε όλους αυτούς που έχασαν τα παιδιά τους; Δεν υπάρχουν λόγια παρηγοριάς, ό,τι και να πει κάποιος, ό,τι και να κάνει, όσοι και να τιμωρηθούν τα παιδιά αυτά χάθηκαν.
Μια ευχή να κάνω: ποτέ ξανά τέτοιο δράμα!