Γράφει ο Σταύρος Παπαγιαννάκης
Σύσσωμα τα ΜΜΕ αλλά και η κοινωνία έχουν δικάσει και καταδικάσει την περίπτωση της μητέρας των τριών παιδιών.
Πραγματικά δεν ξέρω αν είναι αθώα ή ένοχη, όμως το τεκμήριο της αθωότητας έχει “πάει περίπατο”. Με όλη τη δύναμη της ψυχής μου εύχομαι να είναι αθώα μιας και δεν το χωράει ο νους μου μητέρα να μπορεί να βλάψει σκόπιμα και προμελετημένα τα παιδιά της.
Έχω γράψει και σε προηγούμενό μου κείμενο ότι έχουμε “ξεφύγει” αλλά αυτό- αν έχει συμβεί – υπερβαίνει και την πιο αρρωστημένη φαντασία. Οι συμπτώσεις είναι πολλές που κάνουν και τον πιο καλοπροαίρετο να υποψιάζεται τα χειρότερα.
Μια φορά ένας φίλος μού είπε “αν ακούσεις έξω από την πόρτα κάποιο ζώο να καλπάζει, το πιθανότερο είναι να είναι άλογο· είναι παράλογο να υποθέσεις ότι περνάει… ζέβρα”. Και με αυτό το σκεπτικό όλη η κοινωνία λέει “ζέβρα”, δηλαδή ότι μπορεί μια μάνα να σκοτώνει τα τρία της παιδιά.
Φυσικά τίποτα δεν αποκλείεται, όμως μένω με την ελπίδα όλο αυτό να είναι ένα μεγάλο λάθος μιας και αν συμβαίνει το άλλο είναι πολύ σκληρό και θα μαυρίσει την ψυχή όλου του κόσμου…