Γράφει ο Δήμος Καρασούλης, μέλος της Ν.Ε. ΚΙΝΑΛ Χίου
Ενδεχομένως σε μερικούς θα μπορούσε να προξενήσει εντύπωση η κατάθεση υποψηφιότητας για την ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής από τον μέχρι πρότινος εκπρόσωπο τύπου του Κινήματος, Παύλο Χρηστίδη την στιγμή μάλιστα που “βουβάλια” της πολιτικής με αρκετά καταγεγραμμένα χιλιόμετρα στις πλάτες τους κονταροχτυπιούνται στην αρένα της Κεντροαριστεράς.
«Ποιος Χρηστίδης μωρέ;», «Είναι μικρό ακόμη», «που πάει τώρα να κοντραριστεί με τους ισχυρούς;», «θα αποσυρθεί μωρέ το παιδί», ατάκες που μπορεί να ακούστηκαν άλλοτε λιγότερο κι άλλοτε περισσότερο το διάστημα που μας πέρασε.
Αλήθεια όμως, παρότι διανύουμε την Τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα φαίνεται ότι κάποια ζητήματα συνεχίζουμε άλλοτε εξαιτίας άγνοιας κι άλλοτε εξαιτίας ιδιοτέλειας, να τα αντιμετωπίζουμε με τον ίδιο ρηχό και οπισθοδρομικό τρόπο περασμένων δεκαετιών τη στιγμή μάλιστα που οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες έχουν αποτινάξει παρόμοιες αντιλήψεις προ πολλού.
Ποιος είναι λοιπόν ο Παύλος Χρηστίδης; Τι μπορεί να σηματοδοτεί μια τέτοια υποψηφιότητα για την κεντροαριστερά;
Θα μπορούσαμε εύλογα και άφοβα να ισχυριστούμε πως η συγκεκριμένη προσπάθεια αποτελεί μια υποψηφιότητα προερχόμενη από το μέλλον και προοριζόμενη για το μέλλον!
Το μέλλον μιας παράταξης που σηκώνει στις πλάτες της την υλοποίηση του οράματος της Αλλαγής του Ανδρέα Παπανδρέου, την ισχυρή Ελλάδα του Κώστα Σημίτη, την βαριά πολιτική παρακαταθήκη της εκλιπούσας Προέδρου του Κινήματος Φώφης Γεννηματά, που, στα χρόνια της παρουσίας της στην ηγεσία, κατάφερε να φέρει κοντά στην παράταξη, να αναδείξει και να αξιοποιήσει νέους και κυρίως άφθαρτους ανθρώπους.
Η υποψηφιότητα του Παύλου Χρηστίδη δεν έρχεται σαν διάττοντας αστέρας, να καλησπερίσει κι ύστερα να σιωπήσει και να σβήσει.
Θέτει τις βάσεις για μια ποιοτική ανανέωση ιδεών και όχι μόνο ηλικιών, εντάσσοντας ξανά στην ατζέντα λέξεις και όρους παραφρασμένους και παραμελημένους, (αν όχι παντελώς λησμονημένους) όπως «προτεραιότητα στους μη προνομιούχους», «κράτος πρόνοιας», «περίθαλψη», υποστελέχωση νοσοκομειακών μονάδων» «έμφυλη βία», «επανεκκίνηση αγροτικής οικονομίας», «νησιωτικότητα», «δημογραφικό ζήτημα»…
Έρχεται, ως οφείλει, να μιλήσει και να εκφραστεί πολιτικά, με λόγια αλλιώτικα, για την κοινωνία και την Παράταξή μας, πρεσβεύοντας ένα RESTART πραγματικά αλλιώτικο από τα άλλα.
Έρχεται να αναγεννήσει αυτό που λέμε έμπνευση. Για τον εργάτη, τον αγρότη, τον μισθωτό, τον ελεύθερο επαγγελματία, τον επιστήμονα, τον έμπορο, τον βιοτέχνη, τους ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών, τις γυναίκες.
Έρχεται με παρρησία και ανιδιοτέλεια να ενώσει, να ανοίξει την πόρτα και να κοιτάξει κατάματα το ιστορικό εκείνο χρέος που περνά στα χέρια της δικής μας γενιάς, όχι εκπληρώνοντας κάποιες αόριστες προσδοκίες αλλά προσβλέποντας στο να δημιουργήσει νέες, ξεπερνώντας εμπόδια και αποτινάσσοντας αγκυλώσεις και πολιτικές μικροπρέπειες του παρελθόντος.