Γράφει η Ευγενία Γάλλου
Θλιβερή διαπίστωση τους τελευταίους μήνες αποτελούν τα συχνά και επαναλαμβανόμενα περιστατικά παραβατικής συμπεριφοράς μαθητών έξω από σχολεία και πλατείες σε όλη την χώρα.
Αυτό το φαινόμενο, δεν πρέπει να μας αφήνει αδιάφορους, γονείς πρωτίστως, εκπαιδευτικούς, Πολιτεία και άλλους φορείς αγωγής. Γεγονότα σκληρά διαδραματίζονται πλέον μπροστά στις κάμερες όπου ανήλικοι έχοντας συστήσει συμμορίες, προκαλούν, οπλοφορούν(!) παράνομα, δίνουν ραντεβού με άλλους ανήλικους στις γειτονιές-πρόσφατα του Κολωνού– και του κέντρου της Αθήνας, όπου προβαίνουν σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Πολύ μεγάλη συζήτηση και προβληματισμό εγείρει αυτή τρομακτική αύξηση βίας από ανήλικα παιδιά.
Πολλά και τα ερωτηματικά: Ποιος ή τι φταίει; Οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες (παρατεταμένη οικονομική κρίση, ανέχεια, ανεργία, συνθήκες εγκλεισμού και απομόνωσης λόγω κόβιντ, ανοχή από την οικογένεια και ατιμωρησία, έλλειψη προτύπων ορθών, το αρνητικό μοντέλο γονέων και γενικώς ενηλίκων που χρησιμοποιούν βία)μήπως ευνοούν την εξάπλωσή της; Σίγουρα είναι όλα τα προηγούμενα και πολλά άλλα τα οποία διευκολύνουν τέτοιες συμπεριφορές. Στο πολυδιάστατο αυτό φαινόμενο των σύγχρονων κοινωνιών, αναμφίβολα πίσω του οποίο κρύβεται η κρίση των αξιών, η απουσία της ενσυναίσθησης αλλά και της εμπιστοσύνης στους θεσμούς, όπως οικογένεια, σχολείο, εκκλησία, κράτος.
Η συμμετοχή σε συμμορίες προσφέρει- σύμφωνα με έγκριτους παιδοψυχολόγους-τη δυνατότητα στα μέλη της, ίδιας συνήθως ιδεολογίας και κουλτούρας, να βρίσκουν την αποδοχή και υποστήριξη που δεν βρίσκουν στην καθημερινή ζωή τους. Η δε επιρροή από αυτούς τους συνομηλίκους ή από τα video games που αναπαράγουν και εθίζουν στη βία είναι πολύ ισχυρή. Αν ένα παιδί είναι σε μια ομάδα συνομηλίκων όπου υπάρχει έντονη βία, η επιρροή της οικογένειας, ακόμα και αν είναι θετική, μειώνεται γιατί είναι πιο έντονη η επιρροή των συνομηλίκων σε αυτή την ηλικία.
Το θέμα αυτό δεν μπορεί να εξαντληθεί σε ένα άρθρο, είναι πολυσύνθετο και άμεσα οφείλουμε όλοι να το αντιμετωπίσουμε πριν είναι πολύ αργά…
Εν κατακλείδι η οικογένεια, το σχολείο με την κατάλληλη ανθρωπιστική παιδεία, ο Ποινικός Κώδικας αλλά και η Πολιτεία, επιβάλλεται να αντιμετωπίσουν με τη δέουσα σοβαρότητα αυτό το μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα. Όχι άλλες σκηνές με ανήλικα παιδιά που βιαιοπραγούν και μάλιστα καμαρώνουν για αυτήν τους την πράξη μέσω των κινητών τους τηλεφώνων…