Μια πρόσφατα δημοσιευμένη μελέτη ανακάλυψε εκ νέου μια από τις πιο μοναδικές και παράξενες περιπτώσεις εγκεφαλικής βλάβης στην ιστορία: την περίπτωση του ασθενούς Μ, ο οποίος, αφού πυροβολήθηκε στο κεφάλι το 1938 κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου, ξύπνησε βλέποντας τον κόσμο ανάποδα.
Οι άνθρωποι και τα αντικείμενα έμοιαζαν να έρχονται από την αντίθετη πλευρά από εκείνη στην οποία βρίσκονταν στην πραγματικότητα, κάτι που επεκτεινόταν και στην ακοή και την αφή του. Μπορούσε να διαβάσει γράμματα και αριθμούς τυπωμένα κανονικά αλλά και ανάποδα, χωρίς ο εγκέφαλός του να καταλαβαίνει κάποια διαφορά μεταξύ των δύο. Ο κόσμος του φαινόταν επίσης ανάποδα. Για παράδειγμα, μπερδευόταν όταν έβλεπε τους εργάτες στις σκαλωσιές που εργάζονταν κρεμασμένοι ανάποδα.
Πρόκειται για ένα πραγματικά παράξενο σύνολο συμπτωμάτων, αλλά δεν ήταν τα μόνα που εμφάνισε ο συγκεκριμένος ασθενής. Για παράδειγμα έβλεπε χρώματα που δεν εφάπτονταν στα αντικείμενα, αντικείμενα που εμφανίζονταν τριπλά και εμφάνισε και αχρωματοψία. Ωστόσο, η μελέτη αναφέρει πως ο ασθενής Μ τα αντιμετώπισε όλα αυτά με αρκετή ψυχραιμία.
Ο Ισπανός νευροεπιστήμονας Γκούστο Γκονθάλες μελέτησε την περίπτωση του ασθενούς Μ για σχεδόν 50 χρόνια και η ανάλυσή του οδήγησε σε μια σημαντική αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τον εγκέφαλο. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1940, ο νευροεπιστήμονας πρότεινε ότι ο εγκέφαλος δεν είναι μια συλλογή διακριτών τμημάτων, αλλά έχει τις διάφορες λειτουργίες του απλωμένες σε όλο το όργανο.
«Τότε ο εγκέφαλος αντιμετωπιζόταν σαν μικρά κουτάκια», δήλωσε στην El País ο νευροψυχολόγος Αλμπέρτο Γκαρσία Μολίνα, από το Ινστιτούτο Guttmann στην Ισπανία.
«Όταν τροποποιούσες ένα κουτί, υποτίθεται ότι προέκυπτε μια συγκεκριμένη επίπτωση. Για τον δρ Γκονθάλο, αυτή η θεωρία δεν μπορούσε να απαντήσει στα ερωτήματα που προέκυψαν με τον ασθενή Μ, οπότε άρχισε να δημιουργεί τη δική του θεωρία για τη δυναμική του εγκεφάλου, αμφισβητώντας την τότε τρέχουσα θεωρία για το πώς λειτουργεί ο εγκέφαλος», εξήγησε ο ερευνητής.
Μελετώντας τον ασθενή Μ και άλλους ασθενείς με εγκεφαλικές βλάβες, ο Γκονθάλο πρότεινε ότι οι επιπτώσεις εξαρτώνται από το μέγεθος και τη θέση της βλάβης. Έδειξε επίσης ότι οι τραυματισμοί αυτοί δεν καταστρέφουν συγκεκριμένες λειτουργίες, αλλά επηρεάζουν την ισορροπία διαφόρων λειτουργιών – όπως συνέβη στην περίπτωση του ασθενούς Μ.
Ο νευροεπιστήμονας χώρισε τον εγκέφαλο σε τρία σύνδρομα. Το κεντρικό (διαταραχές σε πολλές αισθήσεις), το παρακεντρικό (όπου οι επιπτώσεις δεν είναι ομοιόμορφα κατανεμημένες) και το οριακό (επηρεάζει τις εγκεφαλικές οδούς για συγκεκριμένες αισθήσεις).
Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Neurologia».
ΠΗΓΗ: Science Alert
